ροδοφονιάς

(αφιερωμένο σε όσους ωρίμασαν πρόωρα(;) χωρίς να σαπίσουν)

ροδοφονιάς

τριαντάφυλλο έκοψες

λιγάκι πριν ανοίξει

σε ανθοδοχείο το

ζήλεψε τον θάνατο

ζήλεψε το θάνατο

ζήλεψε το θάνατο

θα ‘παιρνε το

η δύναμη του πόθου

η δύναμη του πόθου

τράνεψε τόσο

που

η τέχνη σώζει

τέχνη

είναι το φως που

μαρτύριο η μοναξιά;

μαρτύριο η μοναξιά;

εδώ θα είσαι μάτια μου
στα βράδια κουκουβάγια
να με κοιτάς

της φύσης οι ασεβείς

είναι κουτό το τίποτα να παίρνω στο κατόπι

όλοι οι σοφοί είναι

ταξίδι στο χώμα

ξεκίνησα να σκάβω από γέννας

με όλα τα

σε νοσταλγώ

θέλω αλλά δεν μπορώ να

μεταφυσική είναι η τέχνη

λυτρωμένος δεσμώτης της τέχνης ο δότης

του νου η χαρά του πετάν

ξανά παιδί

βγάλε απ΄τις τσέπες τα αυτοκινητάκια

να βγάλω κι εγώ τα playmobile

να