πόσο άδικα σε χάνει η Ζωή
σφυρίζεις μελωδίες σ΄ ένα άδειο κλουβί
αγκαλιάζεις γλάστρα με άνθη ξερά
στου χρόνου τις στιγμές ενοχές καθρεφτίζεις
στον βούρκο του χθές τα δάκρυα σε βυθίζουν
ενοχές μοιρασμένες τις κρατάς μόνο εσύ
και μαραίνεις μπουμπούκια πριν ανθίσουν στη γη
οδυσσέας ζερβός
odysseas zervos 